İnsan duyu ve duygularla donatılmış bir varlıktır. Duyular maddi alana hitap ederken duygular manevidir. Tatlı şeyler yediğimizde dilimiz vasıtasıyla onun lezzetini hissederiz. Güzel hadiselerle karşılaştığımızda da ruhumuz bundan lezzet duyar. Dilimizin tattığı acı ruhumuzu inciten acı olayların yanında bir hiç mesabesindedir. Ruhumuzun hissettiği tatlar bizi biz yapar. Ruhumuzun hissettiği tatlar da herkes için aynı olmayabilir. Mesela çalışmak başarılı olmak isteyene baldan tatlı gelirken tembele zehirden acı gelebilir.

2 Nisan 19 tarihinde Kocaeli Gebze ilçesinde yaşanan bir olay ruhumuzu sarstı. Acımız var. Görevi başında öğrencisi tarafından öldürülen bir meslektaşımız var. Vatanına hizmet etme aşkıyla görevini yapan Necmettin KUYUCU öğretmenimiz filhakika şehittir. Çünkü şehit olmak için sadece cephede düşmanla savaşmak gerekmez. Belki de tüm düşmanlarımızın ortak paydası cehaletle savaşmak ve bu savaş esnasında ölmek ve öldürülmek kişiyi şehadet mertebesine ulaştırır. Yeri gelmişken öğretmenimizin ismini görev yaptığı okula veren Vali Hüseyin AKSOY’a maarif camiamız adına teşekkür ederim.

Öğretmenimizi şehit eden cehaletin bileylediği bıçak bütün eğitim camiasının kalbine saplanmıştır. Karanlığa mum olan ışığımız sönmüştür. Meyve yetiştiren ağacımız kesilmiştir. Evlatları babalarına hasret, eşi gözü yaşlı kalmıştır.

Şiddet kime yapılırsa yapılsın meşum ve menfurdur. Öğretmenler camiası halkla en çok haşır neşir olan kesim olmasına rağmen hala öğretmenleri korumaya yönelik bir kanun bulunmamaktadır.  Dahası bürokratların öğretmenleri dillerine düşürmesi halk nezdinde de öğretmenlik meslek onurunun çiğnenmesine sebep olmuştur. Günümüzde hala veliler tarafından fiili ve sözlü şiddetin yanı sıra psikolojik şiddete maruz kalan öğretmenlerimiz var. Korunmaya ihtiyaç duymamız ayıp olarak ülkemize yeter. Korunamıyor olmamız da kanun koyucuların ayıbı olarak yetsin.

12 yıllık zorunlu eğitimde okumak istemeyeni veya istidadı olmayanı zorunlu olarak okulda tutmak birçok sorunu beraberinde getirmektedir. Bu gün ortaokulda kalan öğrenci sayısı neredeyse yok. Çok başarılı olduklarından dolayı değil elbette. Mecburen okuyacak olan öğrencinin sene kaybetmesinin bir anlamı olmuyor. Buna bağlı olarak da disiplin işlemleri sağlıklı işleyemiyor.  Disiplin iş ve işlemleri daha da güçlendirilmeli ve okumakta talebi ve gönlü olmayan öğrencilerin farklı alanlara yönlendirilmesi gerekmektedir. Okul ortamında derslerden başarı sağlayamayan öğrencilerin başka alanlarda başarılı olması mümkündür.

Bir köşe yazısıyla bu sorunu çözmek mümkün değil ama zorunlu eğitim konusuyla sınıfta kalma işini tekrar düşünelim. Üst sınıflara geçtikçe kalifiye öğrenci profilleri oluşturmamız gerekirken ülkenin hepsini aynı potada eritmeye çalışmak boşa çekilen kürektir.