23.07.1965 tarih ve 12056 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan 657 Sayılı Devlet Memurları Kanununun “Başarı, Üstün Başarı Değerlendirmesi Ve Ödül” başlıklı 122. maddesinde Devlet Memurlarının ödüllendirme kriterleri bulunmaktadır.

   Milli Eğitim Bakanlığı da Mart 2103 tarihinde bir yönerge hazırlamıştır. Bu Yönergenin amacı, Millî Eğitim Bakanlığı personelinden olağanüstü gayret ve çalışmaları ile emsallerine göre başarılı görev yapanlara, Başarı Belgesi ve Üstün Başarı Belgesi ile Ödül verilmesine dair usul ve esasları düzenlemektir

   Burada başarı belgesi verilebilmesi için olağanüstü gayret ve çalışmaları ile emsallerine göre başarılı görev yapmak suretiyle;

a) Kamu kaynağında önemli ölçüde tasarruf sağlanmasında,

b) Kamu zararının oluşmasının önlenmesinde veya önlenemez kamu zararlarının önemli ölçüde azaltılmasında,

c) Kamusal fayda ve gelirlerin beklenenin üzerinde artırılmasında veya sunulan hizmetlerin etkililik ve kalitesinin yükseltilmesinde somut olaylara ve verilere dayalı olarak katkı sağladıkları denetimlerde veya disiplin amirleri ile Başarı Belgesi vermeye yetkili makamlarca tespit edilen personele verilebilir ifadesi yer alıyor.

   Fakat uygulamalar nedense farklılık arz etmektedir. Sahada başarı belgelerinin veriliş usul ve esasları ise şöyle anlaşılmaktadır;

1-     Belirli bir sendikanın üyesi olma

2-     Amirlerinin kurşun askeri olma

3-     Belgeyi verenlerle iyi ilişkiler kurma

   Elbette belge alan bütün öğretmenlerimizi itham altında bırakmak istemeyiz. Çünkü araya birkaç tane de gerçekten hak edenleri ekliyor büyüklerimiz. İtiraz gelince de onları gösterip, onların başarılarından bahsediyorlar.

   Görevini bir ibadet edasıyla yapan için bir kağıt parçasından başka bir şey değildir bu ödüller. Fakat samimiyetle çalışıp gayret edenlerin kendisinden daha az çalışanlar yanında başarısız görülmesi çalışma azmini ve yüreklerdeki adalet duygusunu incitmektedir.

   Bir sendika mensubu çalışanların diğer sendikalara mensup olanlardan veya sendikasız olanlardan daha başarılı olması ise gerçeklerle çelişiyor. Bu taksimatı vicdanına sığdıranlara sözümüz merhum Üstad Necip Fazıl’dan mülhem

“Çalışsa da öğretmenim olsa da sanki arı

Bir sendikaya tam dokuz, diğerlerine bir başarı

Bu taksimi kurt yapmaz kuzulara şah olsa

Belge almanın bir yolu var padişahım çok yaşa”

   Aslında konu üzerine çokça konuşulması gereken bir mevzu değildir. Basit bir belge konusunda bile çalışanlarını değerlendiremeyen idareler başarısız olmaya mahkumdur. Osmanlının son dönemlerinde beşik ulemalığı anlayışının halen devam etmesi eğitim camiamız adına üzücüdür. Belirli bir hizip veya grup devamlı taltif ediliyorsa idare işlerini ahbap çavuş ilişkisiyle sürdürüyorsa orada devlet adabı ve bilinci oluşmamış demektir ve idareciler huzursuzluğun ve başarısızlığın kaynağıdır.

   İdare verdiği belgeyle şahısları baskı altına almamalıdır. Hak ediyorsa zaten o kişiye aittir. İdarenin kimseyi minnet altında bırakma lüksü yoktur. Zenginlerin verdiği zekatın fakirin hakkı olduğunu söyleyen rabbimiz hak edip belge alamayanlara veya belge verdiğiniz için minnet altında bırakmaya çalıştığınız kişilere yaptıklarınıza razı olmaz.  Sevmedikleriniz ödül hak etmişse hakkını verin.

   Atalarımız ne güzel özetlemişler; “Yiğidi öldür hakkını yeme.”