6. dönem toplu sözleşme süreci, bir önceki toplu sözleşmeler gibi yine hüsranla sonuçlandı. Memur-Sen,Hudeybiye’de anlaşma imzalayan Mekkeliler gibi zafer kazanmış edasıyla ayrıldı masadan. Yıllardır kendilerine üye olanları zor durumda bırakmakla görevlendirilmiş gibi davranmaya devam ediyorlar. Mülakat ucubesinin, milli eğitimde itibar suikastına dönüştüğü zaman dilimlerinde, kendi üyelerinin dışındakilerin idareci olmaması için elinden geleni yapan sendika, bütün üyelerini koltuk sevdalısı gibi itham edilmesine sebep oldu.

En büyük ihaneti ise kavramlarımızın içini boşaltarak ve sığlaştırarak yaptılar. Liyakat, dava, değer, kuruş değil duruş ifadeleri ağızlarında eğreti durmaya başladı. Hala başörtüsü sorununun çözülmesinde; imza kampanyalarından, kılık kıyafet eylem kararlarından bahsedip geçmişin ekmeğini yemeye kalkıyorlar. Güne ve geleceğe dair söylemleri ve eylemleri olmayanların tarihin tozlu sayfalarında yerini bulacağını hatırlatarak; geçmişin insanı kurtarmayacağını belirtmek isterim. Salebe örneği rivayetlerde duruyorken, geçmişin bizi kurtaramayacağını iliklerimize kadar hissetmemiz gerekir.

Bu toplu sözleşme sürecinde masaya bütün memurları temsilen oturan Memur Sen; kalabalık sendikaların üyelerine  toplu sözleşme ikramiyesinin artırımlı olarak verilmesini, büyük bir kazanım olarak yansıtıyor. Şimdi de üyelerini; ayda 88 tl fazla almak için sendika üyesi olan kişiler durumuna düşürüyor. Yani duruşla değil artık kuruşla üyelerini sendikalarında tutmaya çalışıyorlar. Çünkü duruşlarını kaybettikleri için, nasıl pozisyon almaları gerektiğini bilmiyorlar.

Bre vicdansızlar, temsil etmek için masaya oturduğunuz kişiler arasında sendikasız binlerce insan var, hatta sendika üyesi olamayacak bir sürü çalışan var. Dahası emekliler var. Herkesi temsil edecek gibi konuşup, sadece kendi üyelerinize ikramiye alıp kalkmak da nedir? Acıyorum sendikal duruşunuza. Sendikanızı kuran Mehmet Akif İnan’a bundan daha fazla kötülük yapılamazdı. Sendikacılığı sizden öğrenmeye devam ediyoruz. Zira yapılmayacak bütün olumsuz davranışları canhıraş bir şekilde yapmaya çalışıyorsunuz.

Çalışma bakanımızın açıklaması sizin talepleriniz kadar talihsizdir. Sendikalaşma; demokratik toplumlarda desteklenmesi gereken tüzel kişilikler olması gerekirken, siyasallaşmış olanlar dışındakilerin dışlanması,ne adamlığa ne de devlet adamlığına yakışır. Bu durum, 40 tane evladı olup en iri yarı 4 evladının dışındakileri, evlat olarak görmeyen bir anne babanın durumuna benzer. Evladını cami avlusuna bırakıp kaçan vicdansızlardan ne farkınız var.

Peki bütün bu durumlar bizim sendikal duruşumuzu etkiler mi? Elbette hayır. Olaya Hudeybiye antlaşması penceresinden bakınca; ilk etapta aleyhimize gibi görünen durumun lehimize olduğu zamanla anlaşılacaktır. Kararlı birkaç arkadaşımızla çıktığımız bu yolda, kararlı bir çok üyeyle büyümeye, sözümüzü ve etkimizi artırmaya devam edeceğiz.

Ey kendisine 88 tl değer biçilen sendika üyesi arkadaşlarım; sendikanıza gereken cevabı vermenin zamanı gelmedi mi? Bunların boynunuzu bükmesine daha ne zamana kadar müsaade edeceksiniz.